μασάζ, μέντιουμ, αρωματοθεραπεία, και άλλες πλαστικές άγκυρες στιγμιαίας βεβαιότητας...

με τραβάνε οι όμορφες πέτρες στη βιτρίνα ενός μαγαζιού και μπαίνω να τις χαζέψω. Η πωλήτρια με πλησιάζει και περιμένω να ακολουθήσει η συνήθης στιχομυθία: “Χρειάζεστε βοήθεια σε τίποτα;” “Οχι, ευχαριστώ, απλώς κοιτάζω”, “Πολύ καλά, το όνομά μου είναι τάδε, φωνάξτε με αν χρειαστείτε οτιδήποτε”. Αντ’ αυτού την ακούω να μου λέει: “Πού βρίσκεστε αυτή τη στιγμή στη ζωή σας και πού θέλετε να πάτε;” Την κοιτάζω καλά-καλά. “Πολύ βαθιά ερώτηση για Πέμπτη βράδυ!”, της απαντάω γελώντας. Επιμένει να μου κάνει το τεστ των ενεργειακών κέντρων που θα μας αποκαλύψει ποιο απ’ όλα “πάσχει” και ποια πέτρα πρέπει να αγοράσω, για να το εξισορροπήσω. Είναι συμπαθητική και την αφήνω να παίξει βάζοντάς με να κρατάω διάφορες πέτρες. Παρ’ όλο που ακολουθώ πιστά τις οδηγίες της, βλέπει το δύσπιστο μειδίαμά μου που δεν πασχίζω να κρύψω. Αφού ολοκληρώνει το τεστ, μου ανακοινώνει με γλυκιά συγκατάβαση πως το πρόβλημά μου είναι πως σκέφτομαι πολύ με το μυαλό και δεν εμπιστεύομαι το ένστικτό μου. Αποσύρεται μπροστά στα ράφια, για να συγκεντρωθεί και να διαλέξει την κατάλληλη πετρούλα που θα με σώσει. Μετά από λίγα λεπτά προσήλωσης επιστρέφει με το εύρημά της. Την αγοράζω γιατί είναι πολύ όμορφη. Αποχαιρετώντας με η πωλήτρια μου σφίγγει δυνατά το χέρι, με κοιτάζει με ένα βλέμμα κατανόησης και ενθάρρυνσης και με διαβεβαιώνει πως έχω ελπίδα και πως είμαι στο σωστό δρόμο…!